Op 19 maart 2011, bijna de laatste dag van de winter, waren ongeveer 40 deelnemers naar het zonnige in voorjaarsstemming verkerende Sloterpark gekomen. Gelukkig kon Michel Koper zich met zijn luide stem zich voor iedereen verstaanbaar maken.
Vanaf de Drijfsijs voerde hij ons door de heemtuin waar een kikker op de heg ons bij het ingangshek verwelkomde. De iepen stonden volop in bloei met roodachtige fijne bloemetjes die bij aanraking wolkjes stuifmeel verspreidden.
De elzen met hangende gele mannelijke katjes en rode vrouwelijke knopjes erboven en op andere takken de donkere elzenproppen staken mooi af tegen de heldere lucht. De gele fijne bloementrosjes op donkere takken van de gele kornoeljesstruik en de rode kornoelje met zijn rode takken kwamen prachtig uit tussen de nog kale bomen.
Via een veld daslook (met heerlijke uiachtige smaak) en de scheve brug over de Allendelaan kwamen we bij een sparrenbos; een sparrennaald staat alleen (solo) aan het takje, de dennennaalden met z'n tweeën (duo) en bij de Larix staat er een bosje bij elkaar aan het takje (legio).
Bij de reigerkolonie boven in het dennenbos was het een geweldige activiteit: met geblaf en gerochel werd er af- en aangevlogen. De kinderen in ons gezelschap vonden veel groen/ blauwe eierschalen. De reigers hadden in december genesteld en de jongen waren er al in februari en blijven dan nog 50 dagen op het nest. Met de rechte brug over de Allendelaan staken we weer over en vervolgden onze tocht door het Ruige Riet.
In ganzenpas achter onze gids namen wij de smalste, door omgevallen bomen versperde paadjes, langs afgronden, door een wild bos van vlierstruiken met verdroogde Judasoortjes op de takken en op elkaar gevallen wilgen.
Met alle legenden en verhalen erbij, van duivelsbloed in de els en Judas die zich aan een vlier had verhangen, was het een echte avontuurlijke tocht.
