Friedrich en Vanessa |
Friedrich en Vanessajuni 2010
Het is 1829. Bijna twee eeuwen na de drooglegging van de Slotermeer en ruim een eeuw voor het uitgraven weer begon. De Griekse onafhankelijkheidsstrijd had geleid tot de achtste Russisch-Turkse oorlog. Hierbij veroverde Rusland Armenië en de Kaukasus op het Ottomaanse Rijk. De Duits-Baltische hoogleraar J.J. Friedrich W. Parrot wordt door de Russische regering op expeditie gestuurd. Een wetenschappelijke ontdekkingsreis, maar ook een queeste naar de Ark van Noach. Hij verwerft eeuwige roem door op 27 september als eerste de top van de berg Ararat te bereiken. Noach wordt niet meegerekend, want die was per schip gegaan.
Het is 2010. De Sloterdijkerpolder is al weer meer dan vijftig jaar Sloterplas. En sinds maart staat Vanessa in de grond (naast het I-balken-kunstwerk van André Volten). Vanessa is een in Nederland succesvol geworden immigrante. Ze is geselecteerd uit zaad dat in 1932 uit Engeland naar Oudenbosch kwam. Als twee zaailingen in een potje waren haar voorouders in 1841 in Kew Gardens aangekomen, nadat de plantkundige Karl Anton Andreevich Meyer ze had opgekweekt in de botanische tuin van Sint Petersburg. Deze latere directeur van de Peterburgse tuinen had in 1830 enkele exemplaren verzameld in het noorden van Perzië (Iran). Hij was erg trots op wat Friedrich Parrot had betekend voor de glorie van het Russische Rijk. En de berg Ararat stond ook nog niet ver van waar hij de nieuwe boomsoort gevonden had. Toen Meyer een nieuwe wetenschappelijke naam moest verzinnen, wist ie het dus meteen. Ik vernoem hem naar mijn collega-wetenschapper Friedrich Parrot en naar waar de boom vandaan komt, Perzië! Die naam staat nu ook op het bordje bij onze boom: Parrotia persica.
Vlammen en vlinders
De Vanessa-vlamboom wordt een meter of 10-12 hoog. Onze Vanessa kan dus nog dubbel zo hoog worden. Zodra de boom oud genoeg is, bloeit ie voordat de blaadjes verschijnen, net als de iep. Eind februari, begin maart kan het daardoor van een afstandje lijken of er een rode mist om de boom hangt. De stam krijgt intussen bij het stijgen van de leeftijd steeds meer karakter. Net als bij een plataan schilfert de schors. Maar echt beroemd is de vlamboom om zijn uitbundige en gevarieerde herfstkleuren. Sommige bladeren kleuren oranje of rood, andere kleuren geel en sommige blijven groen of verkleuren alleen aan de rand. Ook kleuren de bladeren niet allemaal tegelijk. Gaat het zien, gaat het zien.
Lees ook:
Wouter van der Wulp |