Verslag Vroege Vogeltocht op 2 mei 2009

Op de mooie, windstille ochtend van 2 mei vertrokken 20 vogelliefhebbers op de fiets, onderleiding van Paul Tak, naar de Lange Bretten. Na de bocht in het hoge fietspad door het Sloterpark, bij het Ruige Riet, gaf de nachtegaal een feestconcert. Paul Tak vertelde ons dat de vogels laat zijn omdat het in Frankrijk slecht en nat weer geweest is. Ook zijn er weinig zwaluwen omdat het in de Sahel in Afrika zo droog was. De huiszwaluw is vrijwel verdwenen. Wij zagen maar één boerenzwaluw.

Via het Eendrachtspark de Haarlemmerweg overgestoken. Daar, westelijk van volkstuinpark De Bretten, in een nat gebiedje met veel riet, hoorden en zagen wij de Kleine Karekiet. Verderop was een Rietzanger met een lichte streep over zijn kop, de Fitis, Blauwborst, Tjiftjaf, Pimpelmees, Zwartkop, Groenling, Tuinfluiter en de Grauwe Gans. Paul Tak wees ons op de nestkast die gemaakt is op de linkerpijp van de Hemwegcentrale. Daar nestelt een Slechtvalk. Maar wat we ook tuurden we zagen hem niet.

We vervolgden onze weg over het hoge fietspad evenwijdig aan de spoorbaan in de richting van de Groote Braak. Daar zagen wij een Kneu op een schuine tak en hoorden het krassende geluid van de Grasmus en zagen de Heggemus. We hoorden de Sprinkhaanzanger als een eindeloos aflopend zacht wekkertje. Ook de Grote Bonte Specht was er en de Koekoek in de verte.

Tussen het volkstuinenpark De Groote Braak en het water van de Grote Braak ligt het vogelreservaat de Kluut. Daar hoopte onze gids vergeefs op een Snor. Deze heeft een snorrend geluid als een naaimachine. Wel zagen wij Krakeenden, Bergeenden, Tafeleenden, Kuifeenden, Knobbelzwanen, Kievieten, Visdiefjes en een Rietgors. Overigens heeft de vogelbescherming het jaar 2009 uitgeroepen tot het jaar van de Visdief.

Bij Halfweg staken wij weer over en namen het nieuwe fietspad (het kameelpad) door de Osdorper Binnenpolder daarna het pad aan de zuidkant van de volkstuinen. Bij het water voor het Bijenpark hielden we stil maar de IJsvogel die daar altijd nestelt liet zich niet zien. Paul Tak vreesde dat de IJsvogel de vorst van deze winter niet had overleefd, maar een deelneemster die een huisje heeft op het Bijenpark vertelde ons dat zij hem iedere dag over het water ziet scheren.

Aangekomen bij de Osdorper Binnenpolder-Zuid, met uitzicht op de loodsen en steenhopen van wegenbouwer Rutte, spitsten wij onze oren maar het bleef stil. Gelukkig klonk aan de noordkant van de polder het vertrouwde getuureluur van de Tureluur samen met de roep van de Grutto. Daar zagen wij ook Krakeenden met jongen en twee Plevieren. Heel duidelijk stond daar de Groenpootruiter met zijn groene poten onder water. Hier namen wij afscheid van Paul Tak die ons weer een mooie tocht had bezorgd.

Harriët Haakma Wagenaar